Pink Floyd – artykuł w magazynie „Jazz” z VI 1978 r.

 

Brytyjski zespół Pink Floyd, to jedna z ikon muzyki rockowej. Obecnie obszerne informacje o nim w języku polskim znaleźć można praktycznie wszędzie, począwszy od prasy muzycznej, poprzez liczne monografie (polskie i obce), wspomnienia po niezliczoną ilość danych w Internecie.

Jednak w Polsce lat 70. taka wiedza dostępna była nielicznym. W tym czasie w naszym kraju nie było praktycznie prasy poświęconej muzyce rockowej, a jedynie rubryki udostępniane w czasopiśmie „Jazz” na opis tego gatunku muzyki. Nie było dostępu do zachodniej prasy muzycznej, a tym bardziej monografii o zespole (które zresztą jeszcze wówczas nie istniały), a także encyklopedii rockowych.

Ogromne sukcesy albumów: „The Dark Side of the Moon” (1973), „Wish You Were Here” (1975) i „Animals” (1977) także w Polsce stworzyły olbrzymi głód wiedzy o tym zespole wśród masowej publiczności rockowej. Bezpośrednim asumptem do przygotowania monografii tego zespołu na łamach miesięcznika „Jazz” było zwłaszcza wydanie ostatniej z tych płyt.

Notabene grupa Pink Floyd w Polsce okresu PRL była nie tylko zespołem rockowym, ale także uosobieniem marzeń o Zachodzie i innym „lepszym” świecie. Jej melodyjne a przy tym poruszające wyobraźnię utwory były też powszechnie słuchane przez ludzi z różnych grup społecznych. Z tego powodu jej płyty były jednym z bardziej pożądanych towarów na giełdach płytowych, gdzie osiągały wysokie ceny. Także obecnie grupa ta nadal cieszy się olbrzymią popularnością wśród starszego pokolenia, często niechętnego już innym wykonawcom rockowym.

Tekst ten przygotował znany później dziennikarz muzyczny Wiesław Królikowski. Był to tekst znacznie bardziej rozbudowany i – z natury rzeczy bardziej aktualny - niż podobne opracowanie jakie przygotował na lamach tego pisma kilka lat wcześniej J. Żmichowski („Jazz” nr z XI 1975 r.). Przygotowany przez Królikowskiego tekst, to moim zdaniem najbardziej pełna monografia grupy Pink Floyd jaka ukazała się na łamach polskiej prasy muzycznej w Polsce lat 70. i jeden z lepszych tekstów o tej grupie jakie ukazały się w okresie PRL. Dzisiaj nie robi on już takiego wrażenia jak kiedyś, ale wciąż pozostaje dowodem spojrzenia polskiego dziennikarstwa muzycznego na ten zespół w epoce, kiedy odnosił największe sukcesy.

Pamiętam jak z wypiekami na twarzy po raz pierwszy czytałem ten tekst około 1981 r. z pożyczonego egzemplarza „Jazz” i jak wielkie zrobił on wówczas na mnie wrażenie. Do końca 1979 r. nie interesowałem się szerzej muzyką, więc nie wiedziałem nawet że istnieje taka gazeta. W późniejszych latach jedynie dziwiłem się, że to Wiesław Weiss opisał ten zespół w licznych rozbudowanych monografiach prasowych i książkowych, a nie Królikowski, który pisał o nim po raz pierwszy (podobnie zresztą jak m.in. o Led Zeppelin).

Jean Luc-Ponty – artykuł biograficzny w magazynie „Jazz” z V 1978 r.

 

 

Tekst przygotował Jerzy Rzewuski i w swoim czasie było to najobszerniejsze i najbardziej wyczerpujące opracowanie o twórczości tego francuskiego skrzypka jazzowego i jazz-rockowego a także kompozytora w polskiej prasie okresu PRL. I choć tekst urywa się na 1978 r., to jak dotąd nikt inny nie przygotował bardziej wyczerpującego opracowania o tym artyście w języku polskim.

Jean-Luc Ponty (ur. 1942 r.) jest aktywny na scenie muzycznej od początku lat 60. XX w. W ciągu swej wyjątkowo długiej kariery wydał wiele znakomitych płyt, przy czym większość najlepszych od połowy końca lat 60. do początku lat 80. XX w.

Na pewno do najlepszych jego albumów należą: „Jazz in Paris: Jazz Long Playing” (1964), „Live at Donte's” (1969), „King Kong: Jean-Luc Ponty Plays the Music of Frank Zappa” (1970), „Open Strings” (1973), „Upon the Wings of Music” (1975), „Aurora” (1975), „Imaginary Voyage” (1976), „Enigmatic Ocean” (1977), „Cosmic Messenger” (1978), „Mystical Adventures” (1981).

Moją ulubioną jego płytą jest album „King Kong: Jean-Luc Ponty Plays the Music of Frank Zappa” (1970).