Leon Russell (1942-2016) był amerykańskim pianistą, gitarzystą basowym, piosenkarzem i autorem tekstów. W Polsce nigdy nie był specjalnie popularny, ale w świecie zachodnim cieszył się wielkim uznaniem. W ciągu swej bardzo długiej kariery współpracował z największymi gwiazdami muzyki popularnej, m.in. z The Beach Boys, Joe Cockerem, Erickiem Claptonem, Georgem Harrisonem, Eltonem Johnem. Z tego powodu prezentował też dużą rozpiętość stylów w jakich grał, od folku, contry, gospel, bluegrass, rhythm and bluesa, przez rock and rolla, po typowego rocka, southern rocka, blues rocka, a nawet surf swamp i tzw. Tulusa sound.
Najwyżej oceniane są jego albumy z początków jego kariery: „Leon Russell” (1970), „Leon Russell and the Shelter People” (1972), „Carney” (1972), a także niektóre jego późniejsze albumy np. „Blues - The Same Old Song” 1999), czy też „Guitar Blues” (2007). Popularnością ciszyły się też jego albumy koncertowe np. „Leon Live” (1973) czy „Live in Japan” (1974). Generalnie jednak jego osoba jako twórcy muzyki o dużym rozrzucie stylistycznym nigdy nie była zbyt popularna poza Stanami Zjednoczonymi.
Prezentowany tutaj tekst był pierwszą próbą przedstawienia jego sylwetki artystycznej i omówienia jego twórczości w polskiej prasie muzycznej.
