Pierwsza w j. polskim całościowa biografia Janis Joplin (1943-1970) przygotowana przez dziennikarza ukrywającego się po pseudonimem Robert Bogdan. To w miarę dobry tekst, zwłaszcza na lata w jakich powstał, ale przygotowano go ze smutnych powodów – przedwczesnej śmierci artystki w dniu 4 X 1970 r. w Hotelu Landmark w Hollywood. Przyczyną jej śmierci było przedawkowanie narkotyków.
W ciągu swego krótkiego życia Janis nagrała i wydała tylko trzy albumy: dwa z zespołem Big Brother and the Holding Company, „Big Brother and the Holding Company (1967) i „Cheap Thrills” (1968) oraz jednen z zespołem Kozmic Blues Band „I Got Dem Ol’ Kozmic Blues Again Mama!” (1969. Czwarty z nich, przez wielu uważany za najlepszy, „Pearl” (1971) ukazał się już po jej śmierci.
Ja osobiście najbardziej lubię i cenię album „Chip Thrills”, a także uważam, że towarzyszący jej zespół Big Brother and the Holding Company jest stanowczo zbyt mało doceniany. Myslę, też, znając już twórczość jej murzyńskich wzorców, że Janis była takim żeńskim Presleyem, który odniósł tak wielki sukces w epoce, tylko dlatego, że była biała a nie czarna.
Jej wersja utworu „Ball and Chain” jest naprawdę doskonała, ale i tak nigdy nie przebije autorskiej wersji Big Mamy Thornton i Buddy Guy’a z 1970 r. Jest ona mniej rockowa, a bardziej bluesowa, a przez to mniej komercyjna, ale przesycona jakąś wewnętrzną siłą niedostępną dla białych muzyków.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz